ક્યાં છે ?

તું મને કદર ના આપે, તો ફરિયાદ ક્યાં છે ?
જેની માટે જાત ઘસી તેને પણ યાદ ક્યાં છે ?

મોટપણે મૂંઝાયે, પાછું વળી જોઈએ પણ,
શાયર માગી મર્યો, એ "બચપણ નો વરસાદ" ક્યાં છે ?

સામે હસ્યા, પાછળ ભસ્યા, આ મિત્રતાના રંગ;
"તને સાંભરે, મને કેમ વિસરે ?", એવો સંવાદ ક્યાં છે ?

ચિચિયારી ને ચીસોએ ઘેર્યું આખું મન,
અંદર થી ડોલાવે એવો નાદ ક્યાં છે ?

ક્યારેક ખેંચે લાંબું, ક્યારેક ટૂંકમાં પતાવે,
પણ શમવા સારું થાય શરુ, એવો વિવાદ ક્યાં છે ?

જાતિ - પાતી વાદ જોયા, ને જોયા છે કોમવાદ,
એલા, બે અજાણ્યાને ભેગા કરે, એવો વાદ ક્યાં છે ?

દાનવની દુનિયામાં અવતરવા, નરસિંહ બેઠા વાટે,
લાલચોળને અંગ લગાડે, એવો પ્રહલાદ ક્યાં છે ?

ઝખ્મો કાયમ રહે લીલા ને સરે છે લોહીના આંસુ,
પેલો, "દર્દ જ બને દવા", તેવો વિષાદ ક્યાં છે ?

તારી રહે બેસું છું, ને સમય સરી જાય છે,
કો'ક દી' મારી વાટેય બેસું, એવો "પ્રમાદ" ક્યાં છે ?

નભ પર આજ દિન લગી, જોયું છે ઘાયલ મૃગ,
એક જ બાણ, ને મુક્તિ આપે એવો વ્યાધ ક્યાં છે ?

સૌને સાંભળ્યા, સૌની માટે તાળીઓ બજાવી છે,
મારી વાત સંભાળવા કાજે, મારું પણ ઈર્શાદ ક્યાં છે ?

ખાધું, પીધું ને "રાજ" કર્યું, ને વાર્તા થાય છે પૂરી,
કાલે પાછી સંભાળવું ? એવી દાદ ક્યાં છે ?

સર્જન: ફક્ત અભિવ્યક્તિ નહિ, પણ વિશેષ...

કેવું સારું લાગે જો આપણું બનાવેલું - અથવા એવો દાવો કરી શકાય - લોકો જોવે અને એનાથી પણ વધુ સારું

 લાગે જો તરત જ પ્રતિભાવ પણ મળે. એ પણ હકારાત્મક હોય તો સૌથી સારું.

આ બધું એકસાથે મેળવવાનો સાંપ્રત અને સરળ રસ્તો છે ઈન્ટરનેટ વેબ લોગ એટલે ટૂંક માં બ્લોગ. 

ઈન્ટરનેટ પર શરુ થયેલી આ બ્લોગ-બ્રિગેડમાં હું પણ જોડાઈ ગયો.

સમયની ખેંચ અને નબળા થતા સંબંધોના ખેંચાણને કારણે બધા સાથે વાત કરવાનું શક્ય નથી, બધી વાત કરવાનું શક્ય નથી. કદાચ અભિવ્યક્તિની અને પ્રતિભાવની સરળતાને લીધે આ માધ્યમ આટલું અસરકારક, આટલું લોકપ્રિય - લોકભોગ્ય બન્યું છે.

મારે પણ કશું કહેવું છે અને ઉપરોક્ત કારણોસર મેં પણ આ જ માધ્યમ પસંદ કર્યું છે. મારા વિચારો, બીજાના - પણ સારા લાગ્યા હોય તેવા - વિચારો, ઉક્તિઓ, તથ્યોનો એક સમૂહ, અલગ અલગ લેખના ભાગરૂપે પ્રસ્તુત કરવા ધારું છું. અહી એક મર્યાદા પણ છે કે, અપેક્ષા લઇને આવેલા વાચકોને જે કંઈ મળશે એ મારા રસનું, મારા મર્યાદા મુજબનું અને મને આનંદ આપે તેવું હશે. મને જાણવા ઈચ્છતા લોકો (૧-૨ હશે મારી સહીત)ને પણ કદાચ નિરાશા મળે કેમ કે બ્લોગ મોટાભાગે એક મુખોટાનું કામ કરી જાણે છે. જે લોકો અસલ જીવનમાં ના કરી શકે કદાચ તેને જ અહી માણે છે. હું મોટેભાગે, છતાં, પ્રમાણિક રહેવા પ્રયત્ન કરીશ.

એક ધારણા લગભગ બધાની ખોટી પડશે કે અહી કૈંક સર્જનાત્મક વસ્તુ મળશે, કેમ કે, અહીંયા હું નવું સર્જન કરવા નથી આવ્યો. અહીં મને ગમતા નો ગુલાલ થશે. હા, મારા તરફથી કૈક નવું મુકવાનો પ્રયત્ન કરીશ પણ તેને "સર્જન" કહેવું એ વહેલું કે વધારે પડતું ગણાશે.

શ્રી રમેશ પારેખ કહી ગયા છે કે, "શબ્દો હાથવગા હોવાથી લખવું સહેલું થઇ પડે છે પણ સર્જન તો અંતર નો ઉર્મિનાદ છે, જો હૃદયમાથી નીકળે તો જ હૃદય સુધી પહોંચે છે."


... અને વળી સર્જન કઈ થોડું આપની મુન્સફીનું મોહતાજ છે ? અ તો એને આવવું હોય તો જ આવે.

શ્રી વેણીભાઈ પુરોહિત એકવાર લોકલ ટ્રૈનમાં જતા હશે. અચાનક સાથે આવતા મિત્રને  કહ્યું કે, "હવે મારે લખવું પડશે, હું ગાભણો થયો છું."

સમાંતર ભાવના અને વિભાવના  શ્રી રાસબિહારી બાબુની પણ ખરી. જાપાનમાં અડધી રાતે સુભાષબાબુને ઉઠાડીને કહેલું કે, "ઉઠો, જુઓ, મેં એક કવિતા જણી છે."

... એટલે, સર્જન તો તમને અહીં કદાચિત મળે પણ આનંદ તો મળશે જ.

Expectations : disappointment & misery

"Expectations are the cause of disappointment  and eventually that of misery."


::ha, ha, you kiddin' me, I know the philosophy but as far as I know it's not practical. the whole world follows the cycle:
Expectations --> fulfilled / not fulfilled --> satisfaction / disappointment --> happiness / misery.


Ah, I've seen even relations made and broken as a result(s) of the cycle above mentioned.


~...~...~


"You know quite a many things. But have you ever thought about the balance of expectations (sometimes needs or dependence) and relations ?
Expectations needs relations, but not every relation need expectations."


 :: you're confusing me. not every relation needs expectations to survive, but it's only possible when pure love does exist.


.. But, True Love is like Gods and Ghosts, Everyone talks about the thing yet none has seen it.


~...~...~


"So, you experienced it ?"


:: ha, oh yeah ! Let me tell you it all ends when don't stand by them in hard times, no matter even yours is harder.


~...~...~


"Why don't you shed off all such relations ?"


:: err.., I ... shoul...., I mean..., I can't. I'm attached.


~...~...~


"Attached ? I should have laughed at you poor fellow. Call that your expectations, needs, dependence"


:: no, no, what do I expect from my dear ones ? nothing. I'm determined to give'em all they expect from me and also that they don't.


~...~...~


"and... ??" 


:: ..and, nothing. that's it.


~...~...~


"That's it ???...., aha, don't hide behind your words."


:: Well, I'm not hiding. am... Actually, it's obvious. They love me, appreciate me, be proud of me, and world is happiest place to live in.


~...~...~


"Ahmmm....."


:: No, no, buddy, you're getting me wrong. I don't want them to do it.


~...~...~


"Does that mean that if they don't do any of this things, even after you do "so much" for them, it's okay to you ?"


:: No, it's not Okay to me. I mean, oh you bluffer, I'll be hurt if they don't "RESPOND", but I don't expect anything.


~...~...~


"nudge, nudge, Alas, I wish I could believe my dear, but that doesn't go hand-in-hand."


:: Oh man, I don't need to expect anything, since I know my near-and-dear ones would not hurt me ever -


~...~...~


" - Yet, you got hurt !"


:: well, um, ah... --


~...~...~


"O don't tell, don't tell. I know it you know !"


:: Okay, but I can't use any help in that matter.


~...~...~


"Leave everything"


:: I can not, I'm attached. I can't do that. I can't be that, Your thoughts are dangerous for our union. You are telling me to be selfish.


~...~...~


"You can't deny the union as you can't deny me and my thoughts. In your case, my dear, Being Selfish does mean that you can look after yourself and you don't get used and hurt."


:: ... well, --


~...~...~


"You're too good, but when it is being shown to you, you become too diplomatic. Weeelllll..."


:: I think you are right, but hey, being honest, the direct acceptance of your thought isn't denying my existence ?


~...~...~


"MASTER STROKE, yet expected ! Does I and YOU are different ?"


:: well, it seems so..


~...~...~


"Yes, it seems but all I am trying to do is make it SEAMLESS !"


:: You're overloading --


~...~...~


"Again YOU ? it's YOU."


:: oh is it so ? then why we don't agree ?


~...~...~


"For it's hard to agree with your actual self. It's an anomaly, and only you can debug it !"


:: ........ ----


~...~...~


"Just Believe !"


:: I.... ---


~...~...~


" ......----


:: ......----


~...~...~ 






[A dialogue that kept me awake whole night, between I and...                ... it was me. ]

संवेदना

(ज़िंदगी के शोर,
राजनीती की  आपाधापी,
रिश्ते-नातों की गलियों और
क्या खोया क्या पाया के बाज़ारों से आगे,
सोच के रास्ते पर कहीं एक ऐसा नुक्कड़ आता है, जहाँ पहोंच कर इन्सान एकाकी हो जाता है...
... और तब जाग उठता है कवि |

फिर शब्दों के रंगों से जीवन की अनोखी तस्वीरें बनती हैं...
कविताएँ और गीत सपनों की तरह आते हैं और कागज़ पर हमेंशा के लिए अपने घर बना लेते हैं |

अटलजी की ये कविताएँ ऐसे ही पल, ऐसी ही क्षणों में लिखी गयी हैं, जब सुनने वाले और सुनाने वाले में, "तुम" और "मैं" की दीवारें टूट जाती हैं,
दुनिया की सारी धड़कनें सिमट कर एक दिल में आ जाती हैं,
और कवि के शब्द, दुनिया के हर संवेदनशील इन्सान के शब्द बन जाते हैं |

                                                  - महान अभिनेता डॉ. अमिताभ बच्चन द्वारा उवाचित)

क्या खोया, क्या पाया जग में,
मिलते और बिछुड़ते मग में;
मुझे किसी से नहीं शिकायत,
यद्यपि छला गया पग-पग में |
एक दृष्टि बीती पर डालें, यादों की पोटली टटोलें !
अपने ही मन से कुछ बोलें !
अपने ही मन से कुछ बोलें !...


पृथ्वी लाखों वर्ष पुरानी,
जीवन एक अनन्त कहानी;
पर तन की अपनी सीमाएँ,
यद्यपि सौ शरदों की वाणी |
इतना काफ़ी है अंतिम दस्तक पर, खुद दरवाज़ा खोलें !
अपने ही मन से कुछ बोलें !
अपने ही मन से कुछ बोलें !

जन्म-मरण अविरत फेरा,
जीवन बंजारों का डेरा;
आज यहाँ, कल कहाँ कूच है ?
कौन जानता किधर सवेरा !
अंधियारा आकाश असीमित, प्राणों के पंखों को तौलें ! 
अपने ही मन से कुछ बोलें !
अपने ही मन से कुछ बोलें !
                                    
                                           (पूर्व प्रधानमंत्री माननीय श्री अटल बिहारी बाजपाई द्वारा कृत)

Strength is Circumstantial

    


   well, it's 'weird' but I need to express more when I'm down with fever than any other time ! For this is the time when I can't do anything else !

    I have cold, coughs, soar throat, body & head ache and above all high body temparature (may be around 102`F, I can say from my past experiences) for last day and a half!
Feeling helpless as even I can't help myself ! So, when Everything goes as scripted, one feels the power; right now, I'm not !circumstances make us change our perception about ourselves !


    when one's "powerfull", one'll think, "ok, everything is being executed as it was scripted or planned"

... but in opposite case, it is,

"what the hell is going on ?"

or "what will happen (next) ?"

    I'm feeling the later right now!



    in practical world, it's also applicable upto same extent ! you're doing everything right, say you're riding smoothely, suddenly an obstacle comes and you lost the control (which never was there actually) and you end up with the second case;
Can't avoid the inevitable !



    recalling the ad featuring Salman Khan,"... jeet uski hai jo gir ke uthata hai !" (or like that!)

    but what to do when you are not even sure of gettig up and walk, how can you plan or eventhough imagine for victory ?

    in real life, when your "body" doesn't support you by itself or by influence of some outside factors, there's something called politics !
   
    power, politics, perception...
I've an assignment over that topic and first draft submisson on saturday!
what will happen :-(

-x-x-x-